Zadbajmy o siebie, relacje i harmonię w życiu

Relacja z samym sobą jest jedną z najważniejszych relacji w naszym życiu, którą budujemy każdego dnia. Jest ona podstawą wszystkiego począwszy od zdrowia psychicznego do bycia dobrym rodzicem, dzieckiem, pracownikiem czy przyjacielem. Jeśli nie zbudujemy dobrej relacji ze sobą trudno nam będzie tworzyć dobre relacje z innymi, a przecież to one są w życiu każdego człowieka jednym z najważniejszych obszarów funkcjonowania. W nich odnajdujemy harmonie, spokój, wsparcie – one pozwalają nam radzić sobie z problemami dnia codziennego. Staja się one również bronią w pokonywaniu kryzysów tych najgłębszych i najtrudniejszych w naszym życiu.

Kryzys jest czymś naturalnym, od urodzenia pokonujemy większe i mniejsze kryzysy często nie mając o tym świadomości – bo któż z nas nie uczył się chodzić, mówić, nie przeżywał zawodu miłosnego, porażek zawodowych? Jednak w życiu każdego człowieka zdarzają się kryzysy z którymi nie potrafimy sobie poradzić, dotykają one zarówno osoby dorosłe, młodzież i dzieci. Nieudane próby pokonania trudności z jakimi się spotykamy prowadzą do rozstroju psychicznego i zachwiania naszej wewnętrznej równowagi. Szukamy wówczas sposobu radzenia sobie z nimi, nie zawsze dobrego dla nas. Pojawia się wówczas w naszym życiu autodestrukcja, która może mieć różną formę – narkotyki, alkohol, samookaleczenia a nawet samobójstwa.

Samobójstwo jest zjawiskiem, który wywołuje w nas lęk, przerażenie i naturalną niechęć do mierzenia się z nim. W przestrzeni społecznej wciąż jest tematem tabu o którym krąży wiele mitów. I choć może się nam wydawać to nieprawdopodobne to tak naprawdę każdy z nas może doświadczyć kryzysu samobójczego.  Często stając oko w oko z samobójstwem, nie rozumiejąc pragnienia śmierci drugiej osoby, zadajemy sobie pytanie – co musi się stać, żeby chcieć odebrać sobie życie?

Trzeba wiedzieć, że choć możemy zaobserwować czynniki zwiększające możliwość popełnienia samobójstwa to jednak samobójstwo zazwyczaj nie zdarza się bez wcześniejszych sygnałów. Droga do samobójstwa jest procesem, który może trwać często latami. Piętrzenie się codziennych problemów, trudności, z którymi nie potrafimy sobie poradzić, indywidualna podatność na stres, zachwianie zdrowia psychicznego mogą spowodować, że pojawią się myśli rezygnacyjne, chęć bycia niewidzialnym, chęć nieodczuwania trudnych emocji. Nieumiejętność poradzenia sobie z wewnętrznym bólem i potrzeba przerwania go może prowadzić do sytuacji, kiedy pojawia się plan odebrania sobie życia – nieczucia.

PAMIĘTAJMY jednak, że proces dochodzenia do decyzji o odebraniu sobie życia możemy w każdej chwili przerwać, i mitem jest twierdzenie, że jeśli ktoś podjął decyzję o odebraniu sobie życia nic nie możemy zrobić. Uwagą na drugiego człowieka, dobrym słowem, zainteresowaniem możemy przerwać negatywny ciąg myśli i czynów zmierzający do autodestrukcji. Osoby rozważające decyzje o samobójstwie noszą w sobie ambiwalencję między życiem i śmiercią, często komunikują ją otoczeniu, niestety otoczenie nie zawsze jest uważne na te komunikaty. Zmiana zachowania, każdy niepokój jaki mamy względem osoby jest komunikatem, że być może ktoś ma myśli przeciwko sobie. Warto wówczas zapytać o te myśli wprost bez lęku – nie lekceważmy żadnego sygnału!

Uczmy się również prosić o pomoc specjalistów i uczmy tego swoje dzieci bowiem kryzysy wpisane są w nasze życie i nie ze wszystkimi z nich będziemy potrafili poradzić sobie sami. Umiejętność proszenia o pomoc, poszukiwanie wsparcia daje nam nadzieję na poradzenie sobie z trudnościami i odzyskanie równowagi psychicznej. Kontakt ze specjalistą, lekarzem psychiatrą, psychologiem, pedagogiem czy komunikowanie trudności osobie bliskiej jest pierwszą pomocą w kryzysie samobójczym i każdym zachwianiu naszej równowagi psychicznej. W naszej miejskiej przestrzeni mamy wiele instytucji, które oferują wsparcie w wielu różnych trudnościach, warto więc zapoznać się z szeroką ofertą wsparcia a w chwilach kryzysu otwarcie prosić o wsparcie.

Umiejętność proszenia o pomoc, uważność na siebie i bliskich jest więc podstawą zapobiegania samobójstwom, ale także wszystkim innym zrachowaniom autodestrukcyjnym.  

Emocje w naszym życiu odgrywają bardzo ważną role, każdego dnia odczuwamy całą ich paletę i to one często są główną informacją o nas samych. Dlatego bardzo ważna jest umiejętność rozpoznawania ich w sobie i w swoim ciele. Uważność na siebie, na to co czujemy, co myślimy powoduje, że poznajemy się i możemy szybko reagować na to co trudne dla nas.  Akceptacja siebie i zaprzyjaźnienie się ze sobą pozwalają na budowanie dobrej relacji z samym sobą, ale również z rodzicami, dziećmi, znajomymi – w szkole w pracy czy w domu. Relacje, uważność na siebie oraz bycie tu i teraz są najlepszym lekarstwem – naszą bronią w trudnych chwilach.

Bądźmy więc uważni na siebie – zatrzymajmy się i wsłuchajmy w swój oddech, poczujmy swoje ciało, zobaczmy czego potrzebujemy.

Bądźmy uważni na naszych bliskich i wszystkie osoby w naszym otoczeniu, dzieci, rodziców, przyjaciół. Dajmy sobie wspólnie kilka minut codziennie na wzajemną uważność, rozmowę o tym co nas raduje, ale również o tym co trudne, co czujemy i jak nam z tym jest….

W biegu dnia codziennego znajdźmy 20 minut – w drodze do pracy, ze szkoły, wieczorem przed snem na pobycie ze sobą, że swoim dzieckiem, rodzicem – z emocjami dnia, wyzwaniami, porażkami i zwycięstwami codzienności.

A jeśli widzimy, że trudno nam czy naszym bliskim poradzić sobie z przeciwnościami prośmy o pomoc i wsparcie. Proszenie o wsparcie nie jest słabością to oznaka odpowiedzialności i umiejętności zaopiekowania się sobą oraz najbliższymi….

Jeśli potrzebujesz wsparcia, niepokoi cię zachowanie osób bliskich w twoim otoczeniu, być może zauważyłeś niepokojące ślady samookaleczenia swego dziecka – zadzwoń, porozmawiaj….

Zapraszamy do kontaktu

• Anna Andrzejewska-Cioch 789-294 -073
• Barbara Szymoniak – Wawrzyk 789-294-093

ZAŁĄCZNIKI DO TEKSTU: